Filosofie in een oud jasje

Er zullen ongetwijfeld nog manuscripten bestaan in oud-Grieks of Latijn die niet vertaald zijn en ergens onder het stof liggen. Wat daar in staat weten we niet. Het zou echter zo maar kunnen dat we daardoor iets gemist hebben. Hoe fantastisch zou het niet zijn om zo’n manuscript in handen te hebben en deze als eerste te vertalen?

Vanuit die gedachte is het wel zo aardig om eens net te doen of ik bezig ben met zo’n vertaling en die dan bij gelegenheid in gedeelten te publiceren. Daar zit natuurlijk wel een nadeel aan en dat is de ‘vertaling’ zelf.

Een voortreffelijke vertaling van bijvoorbeeld Plato, door Gerard Koolschijn, naar hedendaags Nederlands is in wezen te perfect voor dit doel. Er moet toch een idee blijven hangen van doen te hebben met een schrijver die eeuwen terug de wereld en haar toekomst - naar de tijdsgeest - ernstig beschouwde.

Om die sfeer te houden dient die ‘vertaling’ uiterst beroerd te zijn. Het moet wemelen van de foute interpuncties, zinswendingen, taalfouten en vooral blijk geven de schrijver volstrekt niet te hebben begrepen. Er is een amateur aan het werk geweest die de volwassen classicus tot wanhoop drijft. Niettemin moet duidelijk zijn dat het hier gaat, op het eerste gezicht, om een vertaling van een oud manuscript.

Wellicht lukt dit zo goed - en leest niemand deze inleiding - dat er een verzoek komt om het originele 'manuscript' met het idee het aanmerkelijk beter te doen of op zijn minst te weten waar het boek te koop is en wie de schrijver is. Als dat ooit gebeurt, is deze opzet in al zijn onderdelen geslaagd. Terwijl het hier toch echt gaat om de oorspronkelijke opmerkingen en gedachten van de 21e eeuwer Pantorijn.