Ummah en terrorisme

Terrorisme geïnspireerd door de koran is een buitengewoon ernstig probleem. De vraag is dan ook wat ‘de islam’ hier nu zelf van vindt. Maar wie gaat deze vraag beantwoorden nu sommigen van mening zijn dat er niet zoiets als ‘de islam’ bestaat? En dit nog afgezien van het feit dat de islam geen mondiale vertegenwoordiger kent die vergelijkbaar is als de Paus voor het christendom. Toch bestaat er een instituut wat dicht in de buurt komt: Organisation of the Islamic Confenrence (OIC).

Deze organisatie omvat 57 staten die allen gegrondvest zijn op islamitische basis dan wel bestaan haar inwoners in overwegende mate uit moslims. Ze heeft een permanente delegatie bij de Verenigde Naties en beijverd de belangen van en voor de islamitische wereldgemeenschap. Derhalve een serieuze verenigde stem en gesprekspartner als het om de islam gaat. Deze conferentie komt geregeld in vergadering bijeen om te bepalen wat haar positie is ten aanzien van het moment en de toekomst.

En zo heeft de conferentie ook een standpunt ingenomen ten aanzien van terrorisme. In haar laatste officiële eindcommuniqué 1) stelt zij het volgende;

De Conferentie stelt met nadruk dat terrorisme in zijn geheel in tegenspraak is met de vredelievende natuur in de leerstellingen van de islam, die aandringt op tolerantie, barmhartigheid en geweldloosheid. (punt 93.)

Hiermee zegt de conferentie eigenlijk twee dingen. De islam is geweldig en iedereen die uit die naam toch een aanslag pleegt is geen islamiet. De islam kan er dus niet op aangesproken worden, zo meent de conferentie. Maar ze gaat nog een klein stapje verder;

…elke poging om terrorisme in verband te brengen met een religie en dan met namen de islam, is alleen in het belang van die terroristen. Het is namelijk niet mogelijk terrorisme effectief te bestrijden zonder internationale solidariteit en samenwerking. (punt 94.)

Dat betekent dus concreet dat de islamitische wereld geen stap zal verzetten dan wel tot opsporing over gaat zolang het westen de aanslagen in New York, Bali, Madrid en Londen etc. blijft zien als gepleegd door islamitische fundamentalisten. Maar hoe men dit ook wil interpreteren, de conferentie heeft nu haar handen vrij om vervolgens aan te geven waar terrorisme wel aan gerelateerd dient te worden;

De Conferentie meent dat buitenlandse bezetting, staatsterrorisme, politieke en economische onrechtvaardigheid en het afwijzen van het recht op zelfbeschikking de grootste reden zijn voor terrorisme. (punt 95.)

Maar van deze vijf oorzaken stelt de conferentie dat een buitenlandse bezetting en het afwijzen van het recht op zelfbeschikking, feitelijk niet echt als terrorisme zijn te betitelen;

…men dient een onderscheid maken tussen terrorisme en de gelegitimeerde strijd op zelfbeschikkingrecht van mensen die leven onder een koloniale of vreemde overheersing dan wel een buitenlandse bezettingsmacht. (punt 95.)

Dan is het niet zo moeilijk te concluderen dat de conferentie in feite maar drie punten aanwijst als hoofdoorzaak van terrorisme; (A) terrorisme door de staat zelf, (B) politieke ongelijkheid en (C) economische ongelijkheid. En nu wordt het lastig manoeuvreren om precies te achterhalen wat hier nu eigenlijk gezegd wordt, dat wil zeggen: wat veroordeeld de conferentie nu uiteindelijk?

Eerst maar eens A (staatsterrorisme). Daar is op zichzelf een buitengewoon lastige definitie van te geven. Maar de conferentie helpt ons door in haar verklaring 2) de staat Israël sterk te veroordelen wegens ‘(…) terroristische activiteiten tegen het Palestijnse volk (…)’. Maar wat betekent dit nu feitelijk? Inderdaad, dat Israël zelf de terrorist is.

Maar het staatsterrorisme van Israël roept geen terrorisme op, want dat was ‘de gelegitimeerde strijd op zelfbeschikkingrecht van mensen die leven onder een (…) buitenlandse bezettingsmacht’, Dus wat Israel doet is terrorisme.

Door het zo te stellen blijft er van staatsterrorisme als grondreden niets meer over. En dat betekent dat de conferentie eigenlijk nog maar twee hoofdzaken kent voor terrorisme.

Blijft dus over B (politieke ongelijkheid) en C (economische ongelijkheid). De suggestie is duidelijk: we hebben het eigenlijk een beetje aan onszelf te danken. De conferentie veroordeeld dus sec alleen het terrorisme wat we feitelijk over onszelf hebben afgeroepen. Maar daarmee wordt de veroordeling tevens omgebogen tot een aanklacht. Als het westen nu iets doet aan de politieke en economische achterstelling van moslims of wie dan ook, dan lost het probleem zich vanzelf op.

Alles overziend heeft de conferentie precies dat gezegd waar men zo bang voor is. Keurt de islam deze vorm van terrorisme ondubbelzinnig af? Het antwoord is dus nee.

1). FINAL COMMUNIQUE OF THE ELEVENTH SESSION
OF THE ISLAMIC SUMMIT CONFERENCE, (OIC/SUMMIT-11/2008/FC/FINAL
2). DRAFT RESOLUTION No. 1/11-PAL (IS) ON THE CAUSE OF PALESTINE AND THE CITY OF AL-QUDS AL-SHARIF